Spożywanie alkoholu w ciąży i jego wpływ na problemy behawioralne dzieci
Według danych Norwegian Mother and Child Cohort Study (MoBa) u dzieci, których matki piły alkohol w czasie ciąży istnieje duże ryzyko rozwinięcia się problemów behawioralnych. Specjaliści alarmują jednak, że wczesna interwencja oraz wsparcie zarówno matek, jak i dzieci może skutecznie zapobiec wystąpieniu zaburzeń zachowania w przyszłości.
Picie alkoholu w ciąży przyczyną problemów z zachowaniem?
Podczas prowadzonych badań zadano matkom kilka pytań odnoszących się do spożywanego przez nie alkoholu, a w tym jego ilości poczucia winy, reakcji otoczenia itp. Wyniki badań jednoznacznie wskazywały, że picie napojów alkoholowych w trakcie trwania ciąży wiąże się z ryzykiem rozwoju problemów z zachowaniem u potomstwa. Badanie zwraca również uwagę na fakt, że spożywanie alkoholu sprzyja rozwojowi różnego rodzaju zaburzeń u samej matki. Wśród najczęstszych wymienia się lęk, depresję, a nawet nadpobudliwość psychoruchową (ADHD). Jak wiadomo problemy te mogą mieć widoczne odzwierciedlenie w późniejszym życiu dziecka. Badanie to koncentruje na zjawisku tzw. internalizacji, a więc przejmowaniu pewnych postaw i zachowań z otoczenia. Zachowania te obejmują oprócz wspomnianego lęku czy depresji także wycofanie, chęć buntu, walki, poczucie niepokoju, jak również brak wyrzutów sumienia. Są to zjawiska, które mogą mieć istotny wpływ na dzieciństwo, młodość, a także dorosłe życie dziecka.
Nie ulega wątpliwości, że picie alkoholu w okresie prenatalnym ma bardzo negatywny wpływ na płód. Dlatego też większość kobiet ogranicza lub całkowicie zaprzestaje jego spożycia w czasie ciąży. A jaki wpływ na zachowanie malucha ma picie alkoholu przed ciążą? Problemy behawioralne u dzieci, których matki spożywały alkohol przed zajściem w ciążę nie mają z nim bezpośredniego związku. Zaburzenia zachowania u tych dzieci mogą być natomiast spowodowane złym stanem psychicznym matki oraz jej niewłaściwym stylem życia. Takim rodzinom trzeba udzielać odpowiedniego wsparcia, powinny one też być pod ścisłą obserwacją, szczególnie w pierwszych latach życia dziecka – twierdzi Ann Kristin Knudsen – autorka artykułu opublikowanego w czasopiśmie European Child and Adolescent Psychiatry.
